Het verlies van je kindje bij een miskraam

Zwanger

Zwanger worden is een tijd van hoop, verwachting en dromen. Maar soms, ondanks alle zorg en liefde, eindigt een zwangerschap in een miskraam. Het verlies van een kindje bij een miskraam is een pijnlijke ervaring die diepe wonden slaat in het hart van ouders. In deze blog willen we niet alleen de medische feiten delen, maar ook de emotionele reis van ouders na een miskraam verkennen. We staan stil bij wat dit verlies betekent voor mannen en vrouwen, en hoe we elkaar kunnen steunen in deze moeilijke tijd.

Symptomen van een dreigende miskraam

Het meest voorkomende symptoom is vaginaal bloedverlies dat varieert in lichte of meer zwaarder in hoeveelheid en de kleur kan verschillen van licht tot helderrood of bruin. Er kan ook buikpijn of krampen voorkomen vergelijkbaar als bij menstruatie of heviger. Dit kan constante pijn zijn of met tussenpozen. Er zijn vrouwen die aangeven dat er een afname is in zwangerschapsverschijnselen zoals ochtendmisselijkheid of minder gespannen borsten.

Wat je zelf kunt doen bij een miskraam

Zorg goed voor jezelf. Veel vrouwen hebben dat niet geleerd ! Heel concreet betekent dat een overweging om je ziek te melden en als je pijnstilling nodig hebt, neem dan elke 6 uur 2 paracetamol van 500 mg. Zorg dat je goed maandverband in huis hebt : de zwaarste nachtversie met vleugels. En wil je het vruchtje opvangen? Plas dan door een vergiet en leg je kindje in een schaaltje zodat je er misschien foto's van kunt maken als herinnering. En last but not least : zorg ten alle tijde voor warme handen, voeten en buik !

Oorzaken van een dreigende miskraam

In veel gevallen is de exacte oorzaak van een miskraam onduidelijk

Mogelijke oorzaken kunnen zijn :

Een chromosomale afwijking is de meest voorkomende oorzaak van een miskraam in de eerste 3 maanden.

Problemen met de baarmoeder bijvoorbeeld een afwijkende vorm of de aanwezigheid van vleesbomen
Sommige infecties kunnen het risico op een miskraam verhogen
Hormonale problemen bijvoorbeeld een gebrek aan progesteron
Leefstijlfactoren : roken, alcohol en drugsgebruik kunnen het risico op een miskraam verhogen.

Bij ongeveer 20% van alle zwangere vrouwen komt bloedverlies in de vroege zwangerschap voor. Dit betekent niet dat elk bloedverlies leidt tot een miskraam. Bij ongeveer de helft van de vrouwen met bloedverlies is er sprake van een dreigende miskraam en bij veel vrouwen gaat de zwangerschap gewoon door en komt er een gezond kind ter wereld. Belangrijk is het om advies in te winnen bij je verloskundige of arts als je last hebt van bloedverlies, buikklachten of last hebt van andere symptomen waarover je je zorgen maakt.

De Pijn van Verlies na een miskraam

Een miskraam is het verlies van een niet-intacte, vroege zwangerschap. Het lichaam stoot het vruchtje af, en dit kan een diepgaand verdriet met zich meebrengen. Het is belangrijk om te erkennen dat dit verlies niet alleen fysiek is, maar ook emotioneel en spiritueel. Soms voel je zelf al dat er iets mis is, zelfs als de fysieke signalen heel subtiel zijn. Een echo kan bevestigen of het vruchtje nog intact is. Maar wat niet altijd zichtbaar is, zijn de gebroken harten van de ouders die hun dromen en hoop hebben moeten loslaten.

Mannen en Miskramen

Er bestaan enkele misverstanden over hoe mannen omgaan met een miskraam:

Minder Verdriet: Het lijkt soms alsof mannen minder verdriet hebben. Ze praten er vaak niet over, uit angst hun partner te confronteren met hun eigen emoties. Maar ook mannen rouwen. Ze voelen het verlies diep en hebben hun eigen manier om ermee om te gaan.
Sneller Herstel: Mannen lijken er sneller overheen te stappen. Ze pakken activiteiten weer op, terwijl vrouwen meer tijd nemen om het verdriet te voelen. Maar dit betekent niet dat hun pijn minder is. Het is eerder een manier om te overleven.
Minder Erg: Mannen denken soms dat het voor hun vrouw veel erger is. Maar ook zij dragen hun eigen verdriet. Het is belangrijk om als partners samen te rouwen en elkaar te steunen.

Hoe Kunnen We Dit Doorbreken?

Communiceer: Vraag elkaar hoe het echt gaat. Mannen moeten de ruimte krijgen om hun gevoelens te uiten. De meeste mannen hebben dat vanuit hun opvoeding niet geleerd. Laat elkaar weten dat het oké is om te huilen, om boos te zijn, om te twijfelen.
Ondersteun: Accepteer dat mannen anders rouwen en bied steun aan. Dit kan van familie, vrienden, of professionals komen. Luister naar elkaar zonder oordeel.
Ervaringsverhalen: Laat mannen ervaringsverhalen van anderen lezen. Dit helpt hen zich minder alleen te voelen. Het delen van verhalen creëert verbondenheid.
Samen Rouwen: Vul samen boeken in die specifiek gaan over verlies tijdens de zwangerschap. Zoek troost in woorden van anderen die hetzelfde hebben meegemaakt.

Conclusie